τα πουλια τα βλεπω. και εχουν πανω χρωματα. και ειναι ωραια. και τα κλαδια τα βλεπω. και εχουν πανω χρωμα. ενα. και ολα ειναι σχετικα και ολα ειναι ενα και ολα ειναι ειναι. και ολα χωρανε στα ματια του παραθυρου μου. και το παραθυρο φτανει ως το πατωμα. και το πατωμα δεν ειναι δικο μου. τα ποδια μου κρυωνουν τελευταια. και δεν ξερω. δεν ειναι δικα μου ουτε αυτα; ευκολο το μου πολυ. και το ναι. ευκολο. φυτρωνουν ναι στα ποδια μου και φυτρωνουν και σε ξενα πατωματα. και αγκαλιαζονται σαναρθαν χθες. και και και και. εσεις. που οργωνετε ξενα πατωματα θυμηθειτε να βαλετε τα ρουχα της δουλειας στο πλυντηριο της βολικης επιθετικης απαθειας σας. και και και. εμεις που σκαλισαμε χερια στο σωμα μας απο μικροι με τετοιο τροπο ωστε να ξεψυχησουν ησυχα σε αυτα νεογεννητα οχι. να θυμηθουμε να θαψουμε τα καθαρα χερια μας σε δωματια χωρις πατωματα. σε δωματια που βλεπουνε μεσα απο παραθυρο κλαδια. γιατι οπου να ναι ερχονται πουλια. και ολα ειναι ναι. και ολα ειναι ειναι.
