20110819

17.196 [Season Finale]



// Η 2η season/χρονια στον Poplie τελειωνει. δεν ειμαι καλος στις σουμες κλπ ναι. ναι. το μονο που μπορω να πω ειναι πως μια σκεψη μου μια ευχη μου οταν αυτη αρχιζε 1/οκτωβριου/2010 τελικα υλοποιηθηκε. οταν μου προτειναν λοιπον και δεχθηκα να κανω καθημερινη εκπομπη σκεφτομουν οτι ολο αυτο θα αλλαξει τη σχεση μου με οσους ακουνε μουσικη και τον Poplie. οταν εισαι καθημερινα εκει ερχεσαι πιο κοντα. η σχεση αποκτα βαρος οικειοτητας. οι αποστασεις μικραινουν. το αλισβερισι χοντραινει. οι στιγμες πολλαπλασιαζονται εκθετικα. οι ανθρωποι που θα μπουν στον ιντερνετικο αυτο διαδρομο εστω και για μια φορα, οι ανθρωποι που θα ειναι εκει συνεχεια, οι ανθρωποι που θα καθισουν διπλα σου στα παραθυρα αυτης της διαδρομης πολλαπλασιαζονται κ αυτοι. ε κατι τετοιο. και ειμαι πολυ χαρουμενος που αυτο εγινε. και χαμογελο σχηματιζεται αναποφευκτα οταν γυρναω να κοιταξω πισω αυτους τους μηνες. και ενα ευχαριστω σχηματιζεται κι αυτο.


// στα αλλα τωρα. πεθανε πριν λιγες μερες ενας φορητος 500αρης σκληρος δισκος μου. περιειχε χιλιαδες κομματια μουσικης, αλμπουμς, συλλογες δικες μου, συλλογες αλλων μουσικη τα πανταολα μουσικη που μαζευα απο το 2006. το τιμημα ισως του μονοδρομου μπασταρδεματος ζωης-τεχνολογιας της εποχης μας. και οταν ολα αυτα λιγο πολυ μεταφραζονται σε στιγμες δε μπορω να δεχθω οτι μεσα σε ενα δευτερολεπτο μπορουν να αφανιστουν. στο πουθενα. στο τιποτα. δεχομαι οτι καπου ειναι. σε ανθρωπους σε αναμνησεις σε ζωη γραμμενα και εμπειριες καπου ειναι τελοσπαντων. δε μπορει να ισχυει κατι αλλο. φαντασου λοιπον τι μπορω και τι δε μπορω να δεχτω οταν πεθαινει σβηνει ο σκληρος δισκος στο κεφαλι ενος ανθρωπου. οταν πεθαινει ενας ανθρωπος.

//μια ταινια που οσο και οσοι να μου την προτειναν τα τελευταια χρονια δεν εβλεπα για καποιο λογο ηταν τα 'φτηνα τσιγαρα' του Ρενου Χαραλαμπιδη. τελικα την ειδα προχθες. 2 φορες σε ενα 24ωρο. κι ηθελα κι αλλη. ταυτιστηκα πληρως. κλασικο. πως θα μπορουσα κι αλλιως. ειμαι κι εγω ενας αντρας που αναλυει πολυ. δεν χαλαρωνει ευκολα. σκεφτεται παρα πολλα. μιλαει πολυ. και αυτα που λεει ειναι τα μισα απο αυτα που σκεφτεται. τελεια ταινια τελειοι ρολοι. οτι καλυτερο. και ναι. ειμαι οπως μια ζωη υπερβολικος. ''ο δρομος της υπερβολης οδηγει στο παλατι της σοφιας''

// στις 2 αυτες τελευταιες μου εκπομπες για τη season θα επιλεξω τα αγαπημενα κομματια της χρονιας. μεχρι τωρα.

** το καλο του να χτιζεις ξανα τη μουσικη βιβλιοθηκη σου ειναι πως ξεθαβεις παλια γαματα τετραλεπτα. οπως αυτο εδω. Chromatics - The Price of Love

2 comments:

ezak said...

:)...μόνο αγάπη...

17 said...

pare ena special xamogelasto 'euxaristw'