.6

{Chimes and Bells - Do the Right}




//ζουσε μονο με σωματικα υγρα. δικα του. για καιρο. μεχρι που το σαλονι της απελπισμενης νοσταλγιας αρχισε να τον καταπινει. η απουσια της ειχε γινει καλος συνομιλητης στο πρωινο πρωτο τσιγαρο . η μοναξια ειχε φερει πλεον την οδοντοβουρτσα της στο σπιτι του και το απογευμα μεγαλωνε ακαταπαυστα. δε μπορουσε απο μικρος να καταπιει κανενα χαπι. ποσο μαλλον να καταπιει ενα απογευμα σε μεγεθος απωλεια,2 μετρα. οποτε η αυτοβυθιση στο γαστρεντερικο συστημα του σαλονιου ηταν μια λυση αναγκης. που εγινε επιλογη πνευματικης αναβαθμισης. ο μεσαιωνας της συναισθηματικης του μνημης απειχε πλεον δευτερολεπτα. η ελπιδα για μια θολη νεα αρχη εχει σωσει πολυ κοσμο. αυτο. ηταν πλεον μελος του 'πολυ κοσμο'. σωτηρια σκεψη. εχυσε τελευταια φορα πανω του και κοιμηθηκε γαληνια.