'
{τεταρτη 171110}
Burial - Endorphin [Irrelevant Remix]
Burial - Untitled
Burial - Untitled
Synkro - Tell Me
Swarms - Shiver
Brandy & Monika - The Boy is Mine [BM Dubs Y2k Mix]
Deadboy - Long Way 2 Go
Synkro - Inhale
Burial - Unite
Eleven Tigers - Stableface
Huess - 1-1800 Wake Up
Svpreme Fiend - Prover
Box Mouse - 5.37 Outside The Station
Burial - Feral Witchchild
Jamie Woon - Wayfaring Stranger [Burial Remix]
Blue Daisy & Anneka - Raindrops
//αρχιζουν και με ψυχοκουραζουν τρελα αυτη η σκοτεινια κι ο φοβος στο κεφαλι μου. ισως καποια στιγμη ηρεμησω. σιγουρα. οταν καταλαβω γιατι. δε μπορω να πιστεψω να δεχτω να ζησω με την παραδοχη οτι οφειλεται σε συγκυριες της παιδικης προνηπιακης ηλικιας. με αυτη τη σκοτεινια και το φοβο γεννηθηκα. αυτο μπορω να θυμαμαι. αυτο μπορω να ξερω. για καποιον λογο που δεν εχω μαθει ακομα. ετσι γεννηθηκα. αν για αυτην την συγκεκριμενη αιωνια μνημη ευθυνεται το σκατο που κολυμπαω απο παντα [οικογενεια καταστασεις συμβαντα καιλοιπα] δεν ξερω. το μονο που αναρωτιεμαι οσο περναει η ζωη απο πανω μεσα γυρω μου και ολο αυτο δε φευγει ειναι ως τι λειτουργησε ως τιμημα. ειναι ολο αυτο το τιμημα για εξυπναδα δημιουργικοτητα ταλεντα ξεχωριστοσυνη; τοτε ποιος αποφασισε για μενα αυτο το αλισβερισι; εγω οχι. αν ημουν εγω θα διαλεγα απλοτητα σκεψης χαζομαρα κοινοτυπια. το μονο που ψιλιαζομαι ειναι οτι μου παιξαν χοντρη πουστια. γιατι παντα πιστευα και θα πιστευω οτι ουτε εξυπνος ειμαι ουτε ξεχωριστος. πουστια. αλητεια.
3 comments:
Το να κουβαλάς μεσα σου σκοτεινιά και "συννεφιά" όπως εχει επι κι ο Αρης Λεμπεσόπουλος, δεν είναι παντα κακό ή βάρος... Στο λέει ομοιοπαθούσα. Ο,τι εχουμε ακομη και αυτο που εισπράττουμε ως μείον, τελικά μας διαμορφώνει και μας κανει αυτο που ειμαστε. Αν μαλιστα ειναι στο όριο του μείον και "νοθεύεται" με πολύ συν, τοτε ειναι απλως το τιμημα της ιδιοφυϊας που μπορει να κουβαλάμε και μας κανει αξιοπρόσεκτους και γοητευτικους στα ματια των αλλων.Στα δικα μας, δεν ξερω... Ισως να εχουμε το συνδρομο του καραγκιόζη: ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ. Κι αυτο ίσως μας προφυλάσσει απ΄το καλαμοκαβάλημα, αν μ' εννοείς. Θα ήσουν ο narita αν δεν εφερες μεσα σου αυτη τη σκοτεινιά; Προτιμω το ημιφως παντως κα ιτο φεγγαροφωτο παρα τον εκτυφλωτικο ήλιο. Οχι ομως οτι και μια λιακάδα με ολο της της το μεγαλείο δεν με απογειώνει καποιες φορές.Να προσεχεις το μυαλο σου.
δε θελω να ειμαι ο Ναριτα. το πουλαω για να ειμαι καλα.
δεν φταις εσυ. οταν αρχισεις να το συνειδητοποιεις θα βρεις την απλοτητα του να εισαι οσο ξεχωριστοι ειναι ολοι και απλα δεν το ξερουν
Post a Comment